فريادمان سر«اصغر فرهادي» بر سر چيست؟

چند روز پيش ، سرباز فرهادي برنده جايزه بزرگ كن شد ، اما اندازه جايزه فقط يك است و اينكه آيا اين جايزه از يك جشنواره بين المللي گرفته شده است يا اينكه اين جشنواره معتبرترين جشنواره فيلم پس از اسكار است. به جهنم! در هيچ جشنواره اي جايزه اي وجود ندارد. زيرا در هر صورت ، اين نتيجه انتخاب سلايق مختلف داوري است و اشتباهات داوري نيز بخشي از بازي است؛ جوايز و دريافت كنندگان جهاني ، به ويژه براي فيلم هايي كه مرده يا مرده اند ، مهربان و همجنس باز و پر از بيماري ، مرده خوار يا “باج گير” پر از هدف و هدف هستند!

– پرچم بالا است ، اما واكنش ها بيشتر از جشنواره هاي مسئله دار هدفمند است!

با وجود همه اين داستان ها ، شما فكر نمي كنيد كه وقتي يك ايراني مي تواند چيزي را خريداري كند كه تعداد كمي از مردم جهان توانايي خريد آن را ندارند ، اين داستان حداقل احساس سفيد شدن كفش هاي ما را تقويت نمي كند. آيا غرور ملي ما به آبياري بحران آب كمك مي كند؟ آيا يك ايراني فقط براي اين كه پرچمش در همه جا بلند شود زندگي نمي كند؟ حالا آن پرچم بلند است ، دقيقاً مشكل از كجاست؟ اين همه سبك و سنگين ، جايزه بالا و پايين ، جشنواره و اجراهاي پشت تريبون چيست؟! آيا جشنواره ها هدفمند هستند يا واكنش هايي؟

تمايز بين خوشبختي و غرور بعد از هنر و ساير موارد

آيا وقتي كشتي گير مدال المپيك مي گيرد ، آيا ما از غرور اول به هوا نمي پريم و به سقف نمي رسيم؟ چرا بعد از اهداي جايزه از فرهنگ و هنر افسرده شده ايم! چرا ما به هيچ چيز ديگري جز فرهنگ و هنر ، جايي كه اسپانسرهاي مالي ما هستند و كارهاي بدي كه آنها طي چهل سال گذشته انجام داده اند ، اهميت نمي دهيم؟ چرا همه اينها ناگهان براي افتخار هنري اهميت پيدا مي كند! اگر او جايزه را نمي گرفت بدتر بود! دسته عروسك كيست و چرا با اين همه هنر و فرهنگ خصمانه است؟

– سكوت هاي معني دار و نظرات بي معني!

به اين موها قسم ، اگر زبان گنگ ما ، عسگر فرهادي ، توسط پدر و مادربزرگش له مي شد و به سطل آشغال انداخته مي شد ، واكنشهاي ما ارجمندتر بود! چرا ما كه اولين كساني هستيم كه نظرات تخصصي در مورد همه چيز و هر چيز كوچك را دريافت مي كنيم ، بلافاصله “سكوت معناداري” را در مورد چنين افتخار بزرگي قبول مي كنيم؟ كاش كار در اينجا پايان يابد ، زيرا گروهي مانند رسانه ملي ، مثل هميشه ، “سكوت بي معني” را مي پذيرند. و رسانه ها كه از نظر ناچيزترين چيزها بسيار هيجان زده هستند ، تا هيجان همه ما را پر نكند ، ترك نمي كنند؟! البته ما زير عبارت “از نظر ارزش خود” يك خط پررنگ ترسيم مي كنيم تا آنها خط قرمز روي ما نكشند زيرا ارزش ها را بي ارزش مي كنيم! البته ، چنين مركز ضد فرهنگي چيست؟ هنر ادبيات و … هيچ ارزش واقعي ندارد كه “ارزش” محسوب نشود!

– كدام طرف پتو و لحاف؟!

به هر حال اگر مثلاً يك آلماني چنين جايزه اي دريافت مي كرد ، فكر نمي كنيد الان در آلمان آشفتگي ايجاد شود؟ بگذاريد ادامه دهيم ما اميد خود را براي رسانه اي كه سالها صداقت خود را قطع كرده قطع كرده ايم. اما بقيه چي! چرا همه با هم؛ چند فرهادي درست كرديم؟ چرا خوشبختي خود را با تجزيه و تحليل ميكروسكوپي و كشف آخرين حركات ، حركات و سخنراني ها در زميني كه سالهاست با شمگداري خوابيده ايم شرط مي گذاريم؟ چرا ما مي خواهيم بدانيم كه سرباز قبل از اينكه در مورد اين افتخار ملي لاف بزند ، در كدام طرف است؟ بگذاريد ذهن شما را سبك كنم فرهادي در كمد خوابيد حالا از زندگي او چه مي خواهيد؟ پس از اين درك ميخواي چيكار كني شايد براي خلاص شدن از شر كدام طرف پتو را در نظر داشته باشيد؟

انتظارات غير واقعي از يك هنرمند برنده

چرا مثلاً دكتر آيا انتظار نداريد برخي از لژيونرها ، ورزشكاران و ايرانياني كه ساميئي و ناسا را ​​اداره مي كنند همراه با حرفه خود براي شما قهرمان شوند؟ شما در ايران زندگي نمي كنيد و نمي بينيد كه آزادي پس از بيان چيست؟ چرا نمي فهميد حذف نشدن بهتر از محافظت و توصيف مشكلات مردم است؟ فرهادي وظيفه خود را به اندازه كافي خوب انجام داد و درد خود را با فيلم هايش ابراز كرد ، او سوپرمن نيست و يك كارگردان معمولي فيلم است ، اگر بيش از اين صحبت كند ، اين يك نمونه بارز است: دميدن زبان سرخ سر سبز! آيا اين همان چيزي است كه شما مي خواهيد با آرامش بخوابيد؟

– چند نفر با ما هستند؟

آيا قوانين بازي در فرهنگ و هنر اين كشور را نمي دانيد؟ آيا نمي دانيد فاصله بين يك تصوير ممنوع و “در مدار بودن” فقط 4 انگشت است؟ سرنوشت فردوسي پور را نديديد؟ قهرمان شويد؟ پس از حذف اين قهرمان ، هنگامي كه پيشنهادي دريافت كرديد چه كسي حمايت كرد؟ هيچ ايرادي ندارد كه خودتان كاري انجام ندهيد ، ايستادن كنار گودال و گفتن لنگ شما هيچ اعتراضي ندارد؛ نه مشكل اصلي اين است كه شما دقيقاً نمي دانيد چه كسي قهرمان تلو تلو مي خورد! اما اگر مي دانيد و آه ؛ شما براي نتايج آينده دست و پا مي زنيد ، تضمين نمي كنيد كه اين كار را نمي كنيد. تو پشت خود را خالي كردي و من بازي نمي كردم. آيا شما شروع به نه؟

– هميشه به دنبال يك قهرمان باشيد

چرا هميشه به دنبال قهرمان اسب سفيد هستيد؟ چرا شما به عنوان يك مقام مسئول ، مشكلات كشور را به گردن شخص ديگري غير از خود مي اندازيد تا وجدان خود را از اين همه بيكاري رها كنيد؟ شايد شما به اندازه افخمي حسادت كرده باشيد و بخواهيد دليل ناراحتي خود را با اين سخنان و شوخي ها توضيح دهيد؟! چرا كسي بايد برنده جايزه شود. هم قهرمان و هم فعال سياسي و البته دقيقاً سياستي كه مي خواهيد؟ فرهادي ، چه كسي بايد حركات موزون را با ساز اجرا كند؟ كساني كه گفتند: چرا فرهادي نگفت: “در خوزستان آب نيست؟” يا كساني كه مي گويند چرا فرهادي گفت ايران از ايران آگاه نبوده است؟ اگر فرهادي نان ايراني بخورد ، افتخار مي كند. با همه ايراداتش ، فقط ري به اون افتخار مي كنه! چرا نبايد اجازه اشتباه داد؟

چرا همه ناگهان وكيل دانشجويي شدند كه ادعا مي كرد عسگر فرهادي طرح خود را خط به خط كپي كرده است؟! براي سالها ، من ادعا كردم كه مجموعه آژانس جدي از پروژه آژانس دوستي من به سرقت رفته است. نترسيد كه اجازه دهيد يكي از اين وكلاي دلسوز به كمك من بيايد و پرونده من را پيگيري كند!

– برنده شدن در مسابقات زير آب جشنواره

به نظر مي رسيد كه همه بايد لباس كثيف خود را در برابر فرهادي از تن خارج كنند و كارهاي كوچك را در اين مسابقه انجام دهند. خود را نشان دهيد و نشان دهيد! و براي برنده شدن جايزه بزرگ فرهادي !!

به نظر مي رسد كه ما بايد به نوعي ثابت كنيم كه فرهادي كار مهمي انجام نداده ، بلكه همه ما را نابود كرده است … خدايا ، اين ادعاها از ادعاي لابي شمگداري در اسكار مسخره تر است. صدا و سيما ، عقب باشيد! اين همه تبعيض براي خوشبختي در شأن ملي چيست؟ آيا مردم (حتي به اصطلاح روشنفكر) در چاهي كه راديو و تلويزيون براي آنها حفر كرده ، سقوط نكردند و ناخواسته و ناآگاهانه سعي در بي ارزش كردن چنين افتخاراتي داشتند؟ چرا اين همه هيپنوتيزم ضد فرهنگي رسانه ملي از بين رفته است؟

– داستان يك آويز تزئيني بلند

اين چنين است؛ همان داستان “كراوات” كه تصحيح و تلفظ عبارت جعلي “آويز تزئيني” در فارسي هيچ تأثيري نداشت ، اما گسترش اين كلمه مسخره كافي بود تا خود كراوات آويزان شود! بنابراين ، رسانه ملي آنقدرها كه فكر مي كنيم گنگ نيست و همه فسفر را مي سوزاند و در مسائلي كه مي خواهد گرد و غبار ايجاد مي كند! حالا كلي شرم آنج است كه جشنواره را زير سوال ببرد و جشنواره و پدرش را مسخره كند! اگر اينها نشانه فرهنگ خشك نباشد چه مي شود؟ اميد يك روزه در حالي كه برنده يك جايزه هنري جهاني مي شويد مي تواند به اندازه پيروزي در عراق و بحرين در فوتبال باشد. پخش سرود قهرمانان را توجيه كنيد!

– هنرمند قهرمان نيست ، تصويرگر قهرمان است

در پايان بايد گفت كه هنرمند قهرمان نيست و بايد سياست قهرمانان را توصيف كند. بنابراين ، به آدرس اشتباهي نرويد ، هنرمند سخنران نيست ، هنرمند براي معرفي قهرمانان ما به دنيا ، سعي در ايجاد زندگي و سياست خوب قهرماناني مانند اميركبير و تختي دارد. همزمان؛ آنها صداي خود را به گوش مي رسانند ، و اين صداي مردم آنها بود! سالها پيش ، همين راديو و تلويزيون مجموعه اي را به نام رامون كاژال ، پزشك اسپانيايي پخش كرد و وي در ايران بسيار شناخته شده بود ، اسمي كه قبلا هرگز نشنيده بود ، اما به لطف قدرت هنر ، اين قهرمان اسپانيايي در ايران ، و اين هنرمند است.

نتيجه گيري كلي اين متن:

سرباز فرهادي بيش از من است ، اما بي ناموس ، با غرور ، اما بدون فعاليت سياسي و اجتماعي ، و … با تمام اقدامات من!

انتهاي پيام